Pańska skórka

Przysmak ten znany jest tylko w Warszawie, ale jego receptura wciąż pozostaje

strzeżona tajemnicą. Pomimo tego podjęliśmy się próby odtworzenia tego

warszawskiego smakołyku.

Pańską skórkę można czasem nabyć od handlarek na Starym Mieście, jest także

popularna obok zniczy, wieńców i chryzantem w pierwszych dniach listopada.

Podobno na Muranowie przyrządza ją babuleńka, niczym czarownica warząca w

kotle swoją miksturę, a handlarze odbierają od niej gotowy produkt.

Być może fenomen tego smakołyku wiąże się ze wspomnieniami z dzieciństwa

starszych ludzi , a dzieciaki po dawce węglowodanów są zwyczajnie rozweselone.

Pańska skórka postała pod koniec XIX wieku na warszawskiej Pradze. Blado-

różowa , nazwę swą zawdzięcza podobieństwu do pańskiego rumieńca.

Ciekawostką jest fakt, ze początkowo była sprzedawana w aptekach jako cukierek

na kaszel. Modna w latach 20 i 30-tych, sprzedawana przed kościołami, na

bazarach, odpustach , w parkach i przed kinami szybko stała się szybko stała się

ulubieńcem małych warszawiaków.

Obecnie znajduje się na Liście Produktów Tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i

Rozwoju Wsi.

Składniki:

50 dag cukru

Szklanka wody

100 ml syropu różanego

150 ml syropu truskawkowego

10 g żelatyny

4 białka

Sól

120 g mąki ziemniaczanej ( 6 łyżek)

My zamiast syropu różanego użyliśmy pięknie pachnący syrop z kwiatów wiśni.

Przygotowanie:

Cukier wymieszać ze szklanką wody, dodać oba syropy i powoli gotować.

Żelatynę wsypać do zimnej wody, a następnie dodać kilka łyżek wrzątku i

rozpuścić. Z żelatyną lepiej poczekać, aż zostanie ubita piana, aby wcześniej nie

stężała. Najtrudniejsza część to ubicie białek, wystarczy odrobina żółtka lub wody, aby cała

praca poszła na marne. Białka najlepiej ubić ze szczyptą soli.

Do piany dodać 4 łyżki mąki ziemniaczanej i delikatnie wymieszać. Następnie

dodać syrop oraz żelatynę, cały czas mieszając, niemal do wystudzenia masy.

Masę wylać do płaskiej formy wyłożonej pergaminem i poczekać 3- 4 godziny, aby

zastygła.

 Następnie pokroić w kwadraty i obtoczyć w reszcie ziemniaczanej mąki.