Trochę historii

    Do kuchni mazowieckiej sporo wnieśli Kurpie - grupa etniczna, która powstała po połączeniu ludności Mazur i miejscowych Mazowszan, którzy zajmowali się bartnictwem (produkcją miodu), myślistwem i rolnictwem. Nie małe znaczenie miał też fakt, że Mazowsze to teren puszczański. Zasadniczymi składnikami menu były więc: jagody, miód, grzyby i dziczyzna. Sprawiało to, iż kuchnia Mazowszan była prosta i oparta o to co serwowała natura. 

    Jeśli zaś chodzi o samą Warszawę, to jej kuchnia jest bardzo różnorodna jak i zarazem ulegająca modzie. Od wieków osiedlają się tutaj ludzie z całego kraju, Europy i świata. Skutkuje to przywożeniem nowych, jak dotąd nie znanych smaków i tradycji. Dawniej w stolicy jadano ciężko i tłusto. Zmieniło się to w drugiej połowie XVII wieku, kiedy nastała moda na francuszczyznę. Ciężkie dania ustępowały miejsca lżejszym i bardziej wyszukanym. 

    Jednym z najważniejszych warszawskich wydarzeń kulinarnych na przestrzeni wieków były sławne obiady czwartkowe, na które Stanisław August Poniatowski zapraszał wybitnych gości. Byli to głównie artyści i uczeni. W pałacu w Łazienkach jadano wykwintnie, a obsługujący te uroczystości kucharz - Paul Tremo wykazywał się fantazją i znajomością światowych przepisów. Od XVII wieku restauracje, bary oraz kawiarnie wpisały się na mapę kulturalnej Warszawy. Przez niemal dwieście kolejnych lat, jadanie "na mieście" było modne i dostępne dla niemal wszystkich mieszkańców.

    Wojna oznaczała koniec tradycji. Zmęczone i wyniszczone miasto przez długi czas nie wykazywało żadnej szczególnej aktywności pod tym względem. Na szczęście współcześnie zaczęło odżywać.